Çileler, Çileler
Çile çeken aile çocuklarından biriyim. Büyüklerim öyle bir çile çekmişler ki, ekmeği de zor bulmuşlardır. Doyacakları kadar ekmek yememişler, çile çekerek yerlerinden, yurtlarından zorunlu olarak çıkartılmışlar. O çileli, aile akrabalarının yanında olmak için, vatan için, yurtları için, bayrakları için güce sebep olan ailelerin bir evlatları olarak geçmişime bakıyorum. Onurlu, gururlu, çalışkan, dürüst bir aile fertlerinden biriyim. Dedem ve ninem çile çekmiş. Sonra babam, amcam çile çekmişler. Yaşam için mücadele ve çocuklarının geçimi için yurt dışında evlatlarının istikballeri için gurbet ellerde yaşamışlar. 10 yıl sonra evime, köyüme döneceğim diye kendisini bir yatak dahi almayan, bir koltuk bile almayan bir fedakar babamın yolu çileli, hasret dolu, omuzlarına yaslanacak abisinin olmaması, kardeşlerinin olmamasıyla dolu hasret yüklü bir ömür. Fabrikadan emekli olana kadar işine erken giden, geç çıkan, dürüstçe çalışan, işini seven bir çileli babanın oğlu olmak ne kadar da zor. Çocuklarının geleceği için yelkenler açan, büyük düşünen çocukları ve torunları için dünya kapıların açan çileli fedakar babam…
Ayson Karabağ
Yazar-Gazeteci