Kardeş Nasıl Olunur?

Babamın bir sözü ile başlamak isterim: Kardeş deniz suyu gibidir, ne içilir ne de vazgeçebilirsin.

Kardeş olunca içini dışını bilen, koruyan, kollayan bilirdim ama öyle değilmiş… Yine büyürken bir büyüğümüz derdi ki: “Kardeş, evlenip gidene kadar kardeştir. Evlendikten sonra o senin komşun ya da arkadaşın olduğunu unutma. Evine gelince kapıda karşıla, daha fazla ilgi göster. İkramda bulun ama sırrını verme, sıkıntı anlatma, akıl danışma ve maddi manevi sıkıntılarını söyleme” dediklerinde anlayamaz ve çözemezdim.

Aklıma yatmazdı diye düşünürdüm hep. Bir gün Fransa’dan kardeşim İstanbul’a geliyordu, İstanbul havaalanında inecekti. Benim de almam gerekiyordu Bakırköy’e yakın olduğu için fakat toplantıdayken kardeşimi unutmuştum. Telefonu açıp “taksiyle gel” diyebilmiştim. Sekreterler ise, toplantıdayım diye haber etmemişlerdi. Kardeşim yaklaşık 1 saat beni ofısde  beklemişti. Sonra kardeşimi alıp Kadıköy’e eve gidiyoruz. İstanbul trafiğiyle eve 2 saatte ulaşabilmiştik. Beraber yemek yedik; bana ve çocuklarıma hediyeler getirmişti, onları vermişti. Pahalı ve kıymetli hediyeler oldukça özenli paketlerle bize hediye edilmişti; bu durum beni ve çocuklarımı oldukça mutlu etmişti.

Çay beklerken ben uyuyakalmıştım; kardeşimle sohbet edemedim, konuşamadım ve ilgilenemedim. Hem bilgim yok hem de “Yabancı mı? Sanki kardeşim kendi evi” diyerek hiçbir çaba harcamadım, ilgilenmedim. Ben büyüğüm ama kardeş karşılamayı bilmiyormuşum… Bakın kardeşim beni Fransa’ya gittiğim de beni nasıl karşılamıştı aradaki farka bakın:

Bir gün ben Fransa’ya gittiğim de kardeşim beni havaalanında karşıladı. Çantamı aldı, arabaya kadar gittik. Yolda bana kahve ikram etti. Arabada sevdiğim müziği açtı. Eve geldiğimiz de terlik koydu. Bir odaya çantamı koyarak ” Abi elbiselerini çıkar, bir duş al. Yemeğe buraya gideceğiz, yarınki planımızda bu. Senin özel bir planın varsa da diğer gün senin işlerini halledelim. Paris’e de ben götüreyim” dedi. Benden habersiz hediyeler almış, hazırlamış ve paketlemiş. Bir yere giderken de abim getirdi demesi de ayrı bir incelik, ayrı bir meziyet. Ben hediye almayı ihmal etmiştim. Neden? Anneme gidiyorum gibi düşünmüştüm. O gün karşılama nerede? Benim karşılamam nerede? O gün öğrendiğim gün oldu. Kardeşimin çanta hazırlaması da bir sanat eseriydi.

Elbiseyi çantaya nasıl koyacağını çok iyi biliyor. Çantanın üzerinde adres ve telefon numarasını yazmayı unutmuyor. Bunu da Allah rahmet eylesin, babamın eseri. İşini gücünü bıraktı, benimle ilgilendi. Hediyeleri koydu. Havaalanına kadar teslim etti, beni İstanbul’a kadar uğurladı. İşte o zaman anladım kardeş olsun, akraba olsun, arkadaş olsun bu şekilde ağırlayan; değer veren, hediye veren, insana önem veren saygılı, menfeaat beklemeden hizmete koşan biri. Geçenlerde annem, bayram tatili için iki çocuğunu alarak Fransa’ya gitti. Giderken annem neyi seviyorsa onları hazırladı, yaptı, kavurdu ve paketledi. Annem ne almasını biliyor: Çorabından iç çamaşırına, başörtüsünden elbisesine kadar. Ne alacağı kaç beden alacağı, nasıl bir terlik kullanacağını bilen biri hep kafa yorar bunlara. İçten yapıyor, severek hazırlıyor. Eve de neler yapmış. Biz olsak yatar, yer içer gelirdik. Kardeşim dolabın içerisinden temizleyip ihtiyaçlarını koyarak hazırladı. Dolabın içerisini güzelce temizleyerek, altına güzel kağıt koyarak yiyecek eşyaları sırayla o dolaba dizdi. Kullanacağı suyu alarak balkonun bir köşesine dizdi. Evde ütülenecek olan eşyaları ütüledi. Camları sildi, evi temizledi. Yiyeceği, suyu, çayın şekerini bile hazırlayarak geldi. Gelirken annem bana ve abime hediye göndermiş. Ben olsaydım, dursun gelirken götürürdüm. Kardeşim annemin hediyesidir diyerek özel paket hazırlamış, kargoya cebinden para vermiş. Paket adresime geldi. Benim kardeşim, hediyesini ihmal etmez. Evine gidince sizi yabancı misafir gibi ağırlar. Karşılar, yedirir, içirir dönerken de eline hediyeni tutuşturur boş gitmezsin. 60 yaşına geldim kardeşimden bunları öğrendim. Anneme ne alacağımı kardeşime de nasıl konuşacağımı bilmiyorum. Kardeşinizle konuştuğunuzda onun hatasını arayarak, alay ederek konuşmayın. Kardeşinize misafir gibi davranın, yabancıdır demeyin. Sizden ilgi, alaka ve saygı bekliyor. Bunu yapın.

Birbirine hizmet edin, hediyeleşin, iyi davranın ve iyi anılar biriktirin. Çocuklara iyi örnek olun. “Sen ne yaptın? Sen bunu yaptın. Sen nankör çıktın” diyerek evinizde konuşmayın. Misafire misafir gibi davranın. İçini boşaltacaksan bir gün ayırın, dışarıda buluşun ve hesaplaşın. Fakat kardeşiniz sizden ilgi, saygı ve sevgi bekliyor. Arkadan konuşmak istemiyor. Hayal edecek şekilde konuşmasını istemiyor. Kardeşim aynı zamanda iyi bir eğitmen ve öğretici: Güzel bilgileri örnekle anlatmasını bilir. Hem yanında bilgi öğreniyorum hem de duymadığım kelimeleri dinliyor ve yaşıyorum. Kardeşim, öğrendiklerini çevresindeki her insana paylaşmasını bilen cömert biri. İçi çok temiz ve iyi niyetli. Ayrıca candan biri ve kültürlü. Eskiden rehberlik yaparken İstanbul’u çok iyi bilen biriydi. Fransa’da neresi gezilmeli? Nerede yemek yenilmeli? bunların hepsini bilen birisi. Onun için çok gezen mi? Çok okuyan mı? Derseniz, kardeşim bildiğim 80’e yakın ülke gezmiş. Çok da kitap okuyan, çok değerli hocalarından İstanbul kültürünü alan biri. Kendisi Galatasaray mezunu. İçi de dışı da Galatasaray… Galatasaray kültürünü bilen ve paylaşan biri. Hiçbir kardeşin diğer bir kardeşi konulması uygun değildir. Kardeş olmak, kardeşin hatasını kapatan olmak, sohbet etmek, paylaşmak ve kucaklaşmaktır. Bunları yapmak varken, arkadan konuşmak ya da kuyusunu kazmak iyi bir davranış değildir. Kardeşim, yanında birinin hatası konuşmaya başladığın da konuyu değiştirir. Süper de yapıyor. Onun için kardeş olun, sevginizi elinizle öldürmeyin. Aramıyor demeyin siz arayın. Sormuyor demeyin siz sorun. İlgilenmiyor demeyin siz ilgilenin. Sizin de zaman elinizde. Ne bekliyorsunuz? Şimdi arayın.

Ayson Karabağ

Yazar-Gazeteci