ÖĞRENCİLERE GÜVENİN

Önderimiz Mustafa Kemal Atatürk’ün dediği gibi ülkenin umudu gençler. Biz bu gençleri evde, okulda, dışarıda ve mahallede ilişkilerini geliştirmek için güven duyacağız, yardım edeceğiz . Yardım edip, destek olacağız. Yolunu engellemeyeceğiz. Öğrencileri korurken iletişimde olumsuz başlamayacağız. Olumlu yoldan cesaret vermeliyiz, aferin demesini bilmeliyiz. Korumaya almayın, cesareti arttırın. Dışarıda kötü insan yok iyi insanları da bilin.

Bizim öğrencilerimizle olan hikâyelerimiz;

Tesadüfen tanıştığımız öğrencileri ofise davet ettim, ikramda bulundum. Sohbet edip, fikirlerini dinledim. Okul ve öğretmenler hakkında konuştuk. “ Okul hayatında öyle öğretmenler olacak ki kimisinin ağzından bal damlayacak kimisinin de zehir… Burada bu durumu bu şekilde okumayın! Birinden bal akıyor birinden zehir fakat bu hislerinizin daha çok yönlü çalışmasını sağlayacak. Siz okuldan eğitim beklemeyin. Siz bilgiyi toplayın Öğrenin. Gün gün, saat saat yaşamak gerekir. Sınıfında beğenmediğin arkadaşını belki ileride seveceksin. Onun için okul çok farklı bilgi veriyor” diyerek sohbete devam ettim.

“ Arkadaşlar sizin Bakırköy’de model öğrenci olmanızı isterim. Sizi kaymakamla bir araya getireyim; hikâyeniz olsun.

Milli eğitim müdürüyle, belediye başkanıyla, sanatçılarla, iş insanlarıyla tanıştırayım hikâyeniz olsun ve bilginiz artsın. Gazetede haberinizi yapayım ileride siz beni ziyaretime gelirsiniz” gibi konuşmalar gerçekleştirdik. “Gazeteden eve götürün, okuyun: Anne ve babanıza bilgi verin, konuşun, okusunlar, bilsinler. Çünkü onların gelişme yolunu açarak, güvenerek yolunu geliştirmek isterim. Kaymakam gününü ve saatini ayarladık. Öğrencilerimize kalem hediye edeceğim. Nasıl? İyi mi olur? Bence süper olur. Bizim derdimiz kalemi kullanacak, güzel yazı yazacak, etkili konuşacak ve ikna gücü olacak öğrencilerim olsun. Diğer yolu devam ettik, milli eğitim ve okul müdürü telefon açtı. İlgilendi. “Bir araç ayarla” dedi. Buraya kadar nefis ilişkiler çok güzel gidiyor ve hayalini kurduğum kaymakam soracağı soruları araçta konuşuruz diyerek beklemeye aldım.

Müdür Bey olmaz ben tek tek verileri aranacak   Sonra olumsuz duygular hissettim. Müdür yardımcısının görev verdi “Tek tek ara konuş ve Whatsapp’dan bilgi yazsınlar.” Olumsuz duygu içimi sardı. İçimden geçirdim: Hocam kalsın, çocukların kendi anne ve babaları konuşsun” diye ama Müdür Bey’e saygısızlık olur diye sessiz kaldım fakat hislerim kötüydü. Saat 14.30 okula geldim. İki anne gelmiş: “Merhaba, ben bu öğrencinin annesiyim” diyerek tanışmak varken Müdür yardımcımız gelen anneleri benimle tanıştırma şansı olsaydı; “ ilçemizi gazetecisi çocukları kaymakamla buluşturacak ben de katılacağım. Siz de yanımda olun, kaymakam ile bir anımız olsun. Rehber olun, yol gösterin. Gazeteci öncülüğünde olup, gazetede haber olacak. Diğer çocuklarımıza da örnek olacak” demesini beklerdim. Müdür yardımcısının odasına selam vererek girdim ama beni sevgiyle karşılamayan bir yüz gördüm.

Oda oldukça gergindi. Çantadan gazete ve kitap hediye edecektim ama içimden vermek gelmedi. Bir anne içeri girdi. “ Ben oğlumu alıp gidiyorum” derken anladım. Konuşmaya, konuyu anlatmaya çalıştım ama karamsar havayı dağıtamadım. Önyargıyı yıkamadım, güven veremedim. Öğrenciler yere bakıp, benim yüzüme bakmıyorlardı. Onlar üzülmesin diye “ Arkadaşlar iptal ederim, canınızı sıkmayın başka sefere” dedim. Döndüm, müdür yardımcısı beni azarladı. Ses tonu ve görüntüsü aklımda kaldı. İçimden söz kelimesi içime dert oldu. Konuşmadan, cevap vermeden çıktım. Ben kırıldım ama kırmak ya da incitmek istemedim.

Sayın eğitimci hocalarım, aradan 24 saat geçti. Şimdi elinizi masaya koyun. Bir düşünün. Bakırköy ilçe müdürü arayıp bilgi verdi: Sizin ilçenizde kaymakam hazırlık yaparak el birliğiyle öğrenci ve velilere model olurken neden engel oldunuz? Neden ortamı gerdiniz? Neden fikirler orada dolaştı? Siz eğitimci olarak biz çocukların yanında sınıfta kaldık. Biz eğitimcilik yapamadık. Biz model olamadık. Biz çocuklara destek olamadık. Anne ve babalara sağlıklı bilgi veremedik. Farkında mısınız? Bu randevuyu kaymakam gazeteciye vermiş. Buna bir şans, bir mutluluk demediniz bir gazeteci ile gitmesine. Biz öğrencilerimizle gurur duymalıyız. Öğrencilerle gazeteci röportaj yapması bizi sevindirdi demenizi umardım. Okuldan nasıl çıktığımı siz bilemezsiniz. Orada konuşmadım eğitimciler için

sustum. Terbiyem için sustum. Öğretmenlere saygıdan sustum. Okula saygımdan sustum. Öğrencilerim için sustum. Kaymakam Bey için sustum. Milli eğitim müdür için sustum.

Rehberlik Yapamadık, Sınıfta kaldık.

Ayson Karabağ

Yazar-Gazeteci