Sanal Dostluklar Gerçek İlişkilerin Yerini Tutabilir mi?

Günümüz dünyasında insanlar birbirine “dost”, “akraba”, “kardeş” diyor ama ne yazık ki çoğu, sadece sanal birer isimden ibaret.
Peygamberler yüzyıllar önce mesajlarını iletti, Kur’an “Oku!” dedi, ama ne okuyoruz ne de dinliyoruz. Her şey gözümüzün önünde yazılı, fakat biz görmezden geliyoruz.

Bugün dostluk da, kardeşlik de, akrabalık da ekranların ardına saklandı.
Sanal dostlar, sanal kardeşler, sanal dayılar, sanal akrabalar…
Gerçeklik yerini, bir “mesaj atınca hatırlanan” ilişkiler ağına bıraktı.

İşimiz düşünce arıyoruz, işimiz bitince unutuyoruz.
Bir telefon açmak, bir “nasılsın” demek, bir geçmiş olsun mesajı yazmak bile zor geliyor.
Oysa insan isterse iki dakikada arayabilir, bir mesaj gönderebilir, bir ziyaret gerçekleştirebilir.
Bir hastayı ziyaret etmek, bir çocuğun elinden tutmak, bir akrabaya küçük bir hediye vermek, bir dostun derdini dinlemek… Bunların hiçbiri zor değil.

Ama ne yazık ki ne akıl ediyoruz, ne de vicdan dinliyoruz.
Telefon çalınca “boş ver” diyoruz, sonra da karşımızdakini cahillikle suçluyoruz.
Oysa bazen sessiz kalan, cehaletinden değil; büyüklüğündendir.

Gerçek akraba, akrabasını destekler.
Gerçek kardeş, kardeşinin yanında olur.
Ama biz, düşeni kaldırmak yerine düşüşünü izlemeyi tercih ediyoruz.
Sonra da “iyilik yaptım” diyerek kendimizi kandırıyoruz.

Unutmayalım:
İnsan olmak, iki yüzlü olmamakla başlar.
Sanal maskeleri çıkarın. Gerçek olun, samimi olun.
Kendinizi şeytanın alkışlarına değil, insanların sevgisine layık kılın.
Çünkü sevgi, kalpleri açar.
Gerçek sevgi, kalbe mühür olur.

Ayson Karabağ

Yazar-Gazeteci