Junior’ı  Köpeğimizi Tanıtmak İstiyorum

Eve geldiğinde  hayvanlara yaklaşma veya elimizi vurma alışkanlığımız yoktu. Hem eşim hem kızım da aynı şekildeydi; biz hayvanları uzaktan seven bir aileydik. Ancak Junior bizimle yaşamaya başladıktan sonra işler değişti. Evde yüksek sesle konuşamazsınız, çünkü birbirinize bağırdığınızda hemen araya girip sizi susturur, sanki kavga edecekmişsiniz gibi. Sizi korumaya çalışır. Sabah akşam tuvaletini dışarıda yapmak ister, evde sıkışırsa bile tuvalete gider. Eve birisi geldiğinde hemen hisseder ve havlamaya başlar. Oyuncağının nerede olduğunu bulur, oraya yatıp size oyuncağı getirmesi için işaret eder. Çocuklar için de çok iyi bir arkadaş oldu. Torunum Yağız’la birlikte harika zamanlar geçirdiler. Junior, duyguları çok kuvvetli biri. Siz üzgün olduğunuzda bunu hemen anlar, sizi okşar ve yanınızdan ayrılmaz. Çok duyarlı ve hisleri iyi çalışan bir köpek. Onun sayesinde hayvanlarla ilgili pek çok şey öğrendik, iletişim kurma biçimimiz gelişti.

Eskiden elimize almadığımız, dokunamadığımız köpeğimiz, şimdi kucağımızdan inmiyor. Bir iki gün sizi görmediğinde, gördüğü an yaşadığı sevinci görmek lazım. Elinizi öper, ilgisini gösterir, sevgisini yansıtır. Junior’dan çok şey öğrendik. Artık onu özlüyoruz, onunla ilgili her şeyi düşünüyoruz: mamasını, denizi görmesini, sabah yürüyüşlerini, akşam yürüyüşlerini… Onu okşamadan uyumuyoruz. Nerede isterseniz orada uyur; yeğenim Ali ile birlikte yatar, koyun koyuna, oğlum Berkay’ın dizinden ayrılmaz, onun kollarında uyur. Köpeğimiz bize çok şey öğretti, komşulara da kendini çok sevdirdi.

Hiç köpek sevmeyenler bile onu sevmeye başladı. Köpek sevgisini artıran, kendini sevdiren, söz dinleyen biri oldu. Sizi koruyan, kollayan bir köpek. Yanında kimse yüksek sesle konuşamaz. Junior, eşime, kızıma, torunuma, yeğenime, komşularıma ve bana çok şey öğretti. O artık bizim ailemizin bir parçası, ondan ayrılmamız mümkün değil

Ayson Karabağ

Yazar-Gazeteci