Bu Ülke Halkına Borcumuz Var

Kimisi öğretmen oldu, kimisi uyardı, kimisi sevdi, kimisi ağlattı. Kimisi “Sen yapamazsın” dedi, “Sen bilemezsin” dedi, “Sen okuyamazsın” dedi. Ama hepsi bizi okuttu, çalıştırdı. Biz ise hiçbir zaman isyan etmedik, kimseye kırılmadık, kimseye kin tutmadık. Kim ne söylediyse bizi kamçıladı, bizi çalıştırdı, bizi okuttu, bizi düşündürdü. Bizi iyi bir insan yapmak için yoğurdu, pişirdi, olgunlaştırdı, geliştirdi. Yürütmedi, koşturdu,

Ben bu ülkeye borçluyum. Olumsuzu olumluya çevirdim. Beni kindar yapabilirdi, ama ben hep olumsuzlukları olumluya çevirdim. “Olmaz” denileni olur hale getirdim, “Yaşanmaz” denileni yaşanır yaptım. Hayatınızdan olumsuzları çıkarın; hayat yolculuğunda merdivenleri tek tek, sindire sindire geçmek gerekir. Suyu nasıl ağır ağır içiyorsak, hayatta öğrenmeyi de yavaş yavaş, acısıyla tatlısıyla yaşayarak öğrenmek gerekir. Havaya giren değil, alçakgönüllü olan kazanır. İnsan olduğumuzu öğretti bu hayat bana. Ben bu ülkeye çok borçluyum.

Bana bir bilgi öğretene teşekkür ederim, bana kızanlara teşekkür ederim, beni kavga ortamına çekenlere de teşekkür ederim. Çünkü sabrı da bu şekilde öğrendim, şükrü de. Acıyı da, mutluluğu da buradan öğrendim. Hepinize teşekkür ediyorum

Ayson Karabağ

Yazar-Gazeteci