Komşuluk ve Vefa: Güler Özen’in Ardından

Hayat, geride bıraktıklarımızla anlam kazanır. Bazen bir insan, sadece yaşarken değil, son yolculuğunda da çevresindekilere ders verir. Merhume komşumuz Güler Özen, bizlere tam da bunu hatırlattı.

Güler  cenazesinde, uzun zamandır görüşmeyen komşular bir araya geldi. İnsanları buluşturan, sevgiyi yeniden hatırlatan yine Güler oldu. Oğlum, eşim ve Berkay  ile birlikte ilk kez Erenköy Camii’ne cenaze için gittik. Berkay’ın tabutu sırtında taşıması hepimizi duygulandırdı. Bu manzara, Güler Hanım’ın ardında nasıl güçlü bir sevgi bıraktığını bir kez daha gösterdi.

Çocukluk yıllarında titizlikle koruyup kolladığı gençler artık büyümüş, hanımefendi ve beyefendi olmuşlardı. Ancak yıllar geçse de unutmadıkları bu sevgi bağı, onları tekrar Güler Hanım’ın yanında buluşturdu.

Oğlun  Koray hiç yanından ayrılmadı, kızın Nazlı gözyaşlarını tutamadı. Özellikle kardeşim Celal, “Sen benim kalemdin, elim, gözüm, kulağımdın. Sensiz çok zorlanacağım” diyerek yürekleri dağladı. Onun gözlerinden akan yaş, eş acısının ne denli ağır olduğunu gösteriyordu.

Güler Hanım, sadece ailesine değil, komşularına da büyük bir miras bıraktı. Hayattayken hep uyarır, hep yön gösterirdi. Bir gün eşim Oya hastaneye kaldırıldığında, doktorun “birkaç gün bekleyelim” sözlerine karşı çıkmış, “Ayson  Bey, beklenmez. Hemen ameliyat yapılmalı” diyerek bize yol göstermiştin . O titizliği, o komşuluk bilinci hâlâ aklımda.

Onun vefatı bize bir gerçeği hatırlattı: Komşuluk sadece yan yana oturmak değildir; zor günde yanında olmak, hayatı paylaşmak, birbirine sahip çıkmaktır.

Güler Özen Cenazesinde kalabalık bir topluluk vardı. Hepimiz aynı duyguyla; sevgimiz ve dualarımızla uğurladık.

Güler Özen, ardında sadece hatıralar değil, dersler de bıraktı. Onun sevgisi, vefası ve komşuluğu, ışıklar içinde uyuyan bir insanın ardından geleceğe taşınan en değerli miras oldun.

Mekânı cennet, Peygamber Efendimize komşu olsun.

Komşun

Ayson Karabağ

Yazar-Gazeteci-Yönetmen