Aslında rahmetli yunus Sadi’nin oğulları, kızlar ve onların türemeleri , bizim dayımız, hısım akraba dediğimiz canlarımız, bizim değildi. Onlar hayatın evlatlarıydı. Dünya gerçek insan yalan. Sanırım çekirdek aile ilk akla ilk giden, ölümüne gerçek olduğunu evlatlarına öğretiyor. Bende ölümü babamla tanıdım. Alışan, Aslan, Seyfettin ve veli dayımı çok severdim. Nur içinde uyusunlar. Hiç birini kırmadım, kırılmadım, sevgi ve ilişkileri doğal ve candandı. Mekanları cennet olsun. Aile fertlerinin ve akrabalarının başı sağ olsun . O büyük insanlar, beyaz atlarına binerek ışık hızıyla uzayıp gittiler.. şimdi sıra bizde… sevgi ve saygılar..