Uzmanlar; teknoloji, internet ve oyun bağımlılığının çocuklarda tehlikeli bir hal aldığını, telefon kullanma yaşının 3 yaşa kadar düştüğünü bildiriyor. Bizler ise bu uyaralı kaale almayıp çocuklarımız sırf uslu dursunlar, ağlamasınlar ve ortalığı dağıtmasınlar diye akıllı telefon ve tabletlerin esiri ettik. Böylece gelişim çağındaki çocuklarımızı ekranla baş başa bırakarak yeni bir neslin oluşmasına neden olduk. Bu durum çocuklarda fiziksel, psikolojik ve davranışsal sıkıntılara neden olurken; elinden telefonu alınan çocuk ise öfke krizi geçirip dehşet saçıyor.

Uzman Pedagog İnci Aydın, “Ekran bağımlılığının çocuklarda konuşma bozukluğu, dikkat dağınıklığı ve asosyallık başta olmak üzere birçok sorunun çıkmasına neden olduğunu ve saatlerce ekran karşısında kalan çocuklarda, göz bozukluklarına iletişim bozukluklarına sıkça rastlanıldığını belirtmekte.” Çocuk sahibi olan her anne ve babanın yapacağı tek şey uzmanların uyarılarına kulak vermek ve gerekli tedbirleri almak. Aksi halde telafisi mümkün olmayan durumlarla karşılaşılır. Bugün tabletler, akıllı telefonlar, oyuncakların yerini aldı.

Her çocuğun en mutlu olduğu anı ekran başında olduğu andır. Zamanının nasıl geçtiğini bile çoğu zaman bilemez. Adeta ekrana kilitlenmiş gibidir. Bazen heyecanlanır, bazen sevinir, bazen de sinirlenir. Bu ve buna benzer davranışlar psikolojisinin bozulmasına neden olur ve ekran karşısından kalkmasından sonrada bir müddet devam eden üstelik o anda yorulmuş ve uykusuzdur da. İşte bu gibi durumlarda görev anne ve babalara düşmekte. Bugün çoğu anne baba böyle bir durumda nasıl davranacağını bilmemekte, bilip öğrenmek içinde çaba sarfetmemekte. Yapmaları gereken tek şey konunun uzmanlarından, yayınlanmış konuyla ilgili kitaplardan bilgiler edinmek. Okullarımızdaki, rehber öğretmenlerden de  faydalanmak mümkündür. Her veli çocuğunun rehber öğretmeniyle çok kolay ve rahat bir şekilde iletişim kurabilir. Yaptıkları tek şey okula gidip öğretmenle görüşmek ve yapılacakları yapmak.

Ben bu satırları yazarken aklıma çocukluk günlerim geldi. Bir anda o günlerden de bahsedeyim; böylece yaşlıların mazilerini hatırlamalarını, gençlerin de o günler hakkında bilgi sahibi olmalarını sağlamak. O zamanın insanları bugünkü imkanlardan yoksundu; ama daha huzurlu ve mutluydular. Anneler, bebekleri ağladığında kucaklarına alıp emzirir veya emziğini ağzına vererek sustururlardı. Belli bir yaşa gelen çocuklar ise kızlar evcilik, erkeklerde arabalarla oynardı. Oyuncak bile yoktu. Oyuncağı olan şanslıydı. Hele birde bisikleti varsa keyfine diyecek yoktu. Benim hiç oyuncağım olmadı. Bende tellerle, araba yapar onlarla oynardım. Oyuncak bugün bile çocukların en çok kıymet verdiği şey. Çünkü oyuncak onlar için bir arkadaş. Uzmanlar çocuğun gelişmesinde oyuncağın ekrana nazaran çok daha etkili olduğunu belirtmekte. Her oyuncak çocuğu zihinsel yönden geliştirir, düzgün konuşmasını sağlar. Bir gün bile erkek çocukları arabalarıyla, kız çocukları ise ellerinde yapma oyuncak bebeklerle dolaşıp görürüz. O nedenle kreş ve anaokullarında ekran ve tabletlerin yerini oyuncak ve oyunlar almıştır. Alınacak oyuncakların çocuğun yaşına uygunda olması gerek. Aksi durumda hiç hoş olmayan durumlarla karşılaşılabilinir. O nedenle yetkililer zaman zaman piyasaları denetler, zararlı oyuncakları tespit eder, toplar ve yok ederler.

Çocuklar için bu kadar önem arz eden ekran ve tabletlerden vazgeçmek mümkün olmayacağına göre biraz daha dikkatli olmak zorundayız. Böylece ileride olabilecek tehlikeli durumların önüne de geçmiş oluruz. Ne yazık ki, bugün biz büyükler bile facebook sayfalarında dolaşmak ya da instagram paylaşımlarıyla avunmak yerine dost ve tanıdıklaramızı aramak, evlerinden dışarı çıkarıp yüz yüze temaslar kurarak keyifli zamanlar geçirebiliriz. Ama her nedense onu bile gerçekleştiremiyoruz.